Met school gingen we de stichting helpen, met allerlei leuke klussen. Op de eerste dag dat we de stichting gingen helpen, hadden we een kinderdag georganiseerd.
Er werd met de kinderen gevoetbald, gedanst, T-shirts versierd, sieraden gemaakt en ook werden ze geschminkt. Het schminken vonden alle kinderen super leuk. De dagen daarna gingen er een paar een wc bouwen met, een paar gingen de container opnieuw schilderen met en mooi versieren en een aantal hadden de binnenkant van een huisje van een vrouw geschilderd. Daar was ze heel erg blij mee, ook hebben we heel erg veel lol met de mensen van de stichting. We hadden de stichting ook wat spullen gegeven wat we van de kinderdag over hadden. Marien had op een avond zijn levensverhaal te vertellen hoe de stichting is ontstaan, daarna liepen we naar de achterkant van een arme wijk. Dat was heel bijzonder.
Het was super leuk en bijzonder om de stichting te helpen.
De reis naar Roemenië was heel bijzonder omdat je iets in een ander land ziet wat je niet veel in Nederland ziet. Hoe de kinderen daar leven ongelofelijk dat kan ik mij hier niet voorstellen, kleine huizen waar ze soms met veel mensen in moeten wonen. De kinderen lopen ’s avond laat gewoon nog op straat. Ze lopen ook op straat met een drank fles of sigaretten. Die leuke lieve kinderen die missen een stukje liefde, en die geeft stichting Charis waar het kan. Ik vind het ook knap wat stichting Charis hier doet, kinderen helpen, huizen opknappen. De kinderen in Roemenië zijn zo blij met wat ze krijgen ook al is het iets kleins. Op de kindermiddag die wij georganiseerd hebben zag je dat heel goed, wij speelden met ze, deden leuke dingen en als afsluiter kregen ze een stukje pizza daar waren ze zo blij mee, dat is heel mooi om te zien en dat doet ook wel wat met je. Ook al geef je ze een knuffel of high five dat vinden ze echt te gek! Te leuk en lief om te zien. Wij liepen langs de achterkant van een arm wijkje dat was niet zo leuk om te zien, heel sneu hoe hun daar dan leven, dat was voor iedereen uit onze groep wel even slikken. Ik zou de reis zo nog een keer willen beleven, ik wil heel graag terug.
Toen ik met mijn klas in Roemenië bij stichting Charis was, vond iedereen het heel fijn dat we echt mensen konden helpen. We hebben een gezin van vijf mensen geholpen door hun huisje op te knappen. Een groepje heeft geholpen met een betonvloer leggen en toen dat klaar was heeft een ander groepje de binnenkant van het huisje gesaust verder heeft een groepje een toilethokje gebouwd, die we later in de tuin hebben gezet. Wij vonden dit allemaal een geweldige ervaring, en we zouden allemaal nog een keer terug willen!