Vorige week zondag arriveerde de groep uit Kampen. Van tevoren waren er wel wat zenuwen, een groep van zesentwintig hadden we namelijk nog nooit gehad. Er stonden een boel verschillende projecten in de planning voor deze groep, dat is de reden dat deze grote groep zich opsplitste in vier kleinere groepen.
Twee groepen hebben samen een huisje afgebroken en daarna weer opgebouwd. De bedoeling was eigenlijk om het dak en de achtergevel te slopen en weer op te bouwen, maar uiteindelijk bleek dat als het dak eraf gehaald zou worden de voorgevel zou instorten. Nu scheen de achtergevel gewoon goed te zijn, dus is het plan veranderd en hebben ze daarvoor in de plaats de voorgevel gesloopt.
Een andere groep heeft vier kachels geplaatst, een huisje opgeknapt (o.a. ramen en deuren geplaatst) en een zolder winddicht gemaakt. De bewoners van deze huisjes waren natuurlijk heel erg blij want hierdoor zitten ze deze winter weer lekker warm.
De laatste groep bestond uit alleen maar dames. Twee hiervan hebben vier stellingen
gebouwd voor het kleding depot, tot grote plezier van de meiden die hier wekelijks in werken. Door middel van deze stellingen kan de kleding overzichtelijker en beter opgeruimd worden, waardoor het ook makkelijker terug te vinden is. De rest van deze groep is bezig geweest met het schilderen van twee huisjes en heeft afgelopen vrijdag meegeholpen met het kinderprogramma en ook het tiener programma georganiseerd. Dit programma begon met samen zingen. De Roemeense tieners leerden de Nederlanders een lied aan in hun taal en vervolgens leerden de Nederlanders een lied aan de Roemenen. Na een aantal spelletjes die daarop volgden gingen de jongens en meiden uiteen. De jongens gingen buiten voetballen, kregen allemaal een voetbaltenue en mochten die ook mee naar huis nemen. Voor de meiden werd er allemaal make-up bij gehaald en ook kwamen de stijl- en krultangen tevoorschijn. Na een uurtje gezellig getut en gesport te hebben is de avond geëindigd met een kampvuur.
Elke dag ging er een andere groep naar Pata Rat, een vuilnisbelt op een half uurtje afstand van stichting Charis. ’s Morgens werden er honderd vijfentwintig pakketjes met eten gemaakt. Dit bestond uit twee boterhammen, een pakje drinken en fruit of een koekje. Na de lunch vertrok de groep om de pakketjes uit te delen aan de kinderen. Je kunt niet duidelijk maken wat je daar aantreft; de armoede, hulpeloosheid en de geuren zijn niet onder woorden te brengen. De meesten waren gigantisch onder de indruk en het heeft bij velen ook echt een impact gemaakt. Dat is ook een van de redenen waarom de groep het erg jammer vond weer naar Nederland terug te moeten gaan.
Na een heftige, maar toch erg goede week, hebben we de groep zondagmiddag op het vliegveld uitgezwaaid. We waren erg blij met hun komst en zijn dankbaar voor de extra hulp die ze geleverd hebben.
